Niebieski, zielony i szary wodór: czym są?

Wodór, jako potencjalna alternatywa dla paliw kopalnych, zyskuje na znaczeniu w dążeniu do osiągnięcia neutralności węglowej. Istnieją różne metody produkcji wodoru, a jego zrównoważenie środowiskowe w dużej mierze zależy od procesu produkcji.   Zasadniczo istnieją trzy rodzaje wodoru: szary, niebieski i zielony; każdy z nich różni się metodą produkcji i wpływem na środowisko.   Przyjrzyjmy się szczegółom każdego z nich.  

Szary wodór: metoda tradycyjna

Szary wodór dominuje obecnie na rynku, stanowiąc zdecydowaną większość globalnej produkcji. Jest on pozyskiwany głównie z gazu ziemnego, a proces ten emituje znaczne ilości gazów cieplarnianych.   Chociaż jest to obecnie najpowszechniejsza forma produkcji wodoru, jest ona najmniej zrównoważona ze względu na wysoką emisję dwutlenku węgla.

Niebieski wodór: wypełnianie luki

Niebieski wodór służy jako pośrednik między tradycyjnym szarym a bardziej zrównoważonym zielonym wodorem. Jest on produkowany głównie poprzez reforming parowy gazu ziemnego lub metanolu.   W tym procesie wodór jest oddzielany od gazu ziemnego lub metanolu, a powstałe emisje CO2 są wychwytywane i magazynowane, co zapobiega ich uwalnianiu do atmosfery.   W najbardziej zaawansowanych systemach niebieskiego wodoru wychwytywane jest do 90% CO2, dzięki czemu emisja netto jest niemal zerowa. Dlatego też produkcja niebieskiego wodoru jest często określana jako neutralna pod względem emisji dwutlenku węgla lub neutralna dla klimatu.  

Zielony wodór: przyszłość zrównoważonej produkcji

Zielony wodór wyróżnia się jako najbardziej ekologiczna opcja. Jest on wytwarzany w procesie elektrolizy, w którym energia elektryczna jest wykorzystywana do rozszczepiania cząsteczek wody (H2O) na tlen (O2) i wodór (H2).   Aby metoda ta była naprawdę zrównoważona, powinna wykorzystywać energię elektryczną pochodzącą z odnawialnych źródeł, takich jak wiatr, słońce lub energia wodna.   W przeciwieństwie do niebieskiego wodoru, jedynym produktem ubocznym zielonego wodoru jest para wodna, co czyni go najbardziej zrównoważoną z tych trzech opcji.  

Porównanie niebieskiego i zielonego wodoru

Chociaż zarówno niebieski, jak i zielony wodór mają być zrównoważonymi alternatywami, różnią się one pod względem materiałów źródłowych i produktów ubocznych.   Niebieski wodór jest produkowany z paliw kopalnych, co wymaga wychwytywania i magazynowania emisji CO2, podczas gdy zielony wodór jest produkowany z wody, a emituje jedynie parę wodną.  

Poszerzające się horyzonty zastosowań wodoru

  Dzięki możliwości produkcji wodoru w sposób zrównoważony, jest on postrzegany jako paliwo przyszłości. Ma on potencjalne zastosowania w sektorach, w których dekarbonizacja tradycyjnie stanowiła wyzwanie, takich jak lotnictwo, przemysł morski i energochłonne gałęzie przemysłu.   Droga do kluczowej roli wodoru w transformacji ekologicznej wymaga znacznych inwestycji i badań, ale przyszłość rysuje się w jasnych barwach.